บทกวีที่ไร้ซึ่งความอ่อนโยนและยอดเยี่ยมแห่งการสรรเสริญ

อบุ้ลกอเซ็ม ฮะซัน บิน อะหมัด อุนซุรีย์ บัลคีย์ กวีภาษาเปอร์เซียแห่งบัลค์ (เมืองหนึ่งของอัฟกานิสถานในปัจจุบัน) หรือที่รู้จักในชื่อ อุนซุรีย์ บัลคีย์ เกิดในปีฮ.ศ. 350 (ค.ศ. 961) เขาไปที่ กัซนะห์ (เมืองหนึ่งของอัฟกานิสถานในปัจจุบัน) ตามคำสั่งของ อามีร นัศร์ น้องชายของสุลต่านมะห์มูดแห่งกัซนาวี เขากลายเป็นหนึ่งในกวีที่โดดเด่นที่สุดในวัง

อุนซุรีย์อยู่ในวังของสุลต่านมะห์มูด ถึงขั้นที่ชาห์ กัซนาวี ตั้งชื่อให้เขาว่า "มาลิก อัลชุอารออ์ เนื่องจากบทกวีที่มีเอกลักษณ์ของเขา อุนซุรีย์ขณะที่อยู่ในวังของมะห์มูดแห่งกัซนาวี เขาสะสมเงินทองจนร่ำรวยจึงเป็นที่เลื่องลือของนักกวีคนอื่นๆ

ลักษณะเฉพาะของบทกวี

อุนซุรีย์ เคยเป็นพ่อค้ามาก่อนที่เขาจะเป็นกวี  ในบทกวีของเขา เขาได้เขียนบทกวีบรรยายถึง อามีร นัศร์ ก่อนที่จะยกย่องสุลต่านมะห์มูดแห่งกัซนาวี  ในบรรดาผลงานของเขา เราสามารถพูดถึง ดีวาน เชียะ, มัษนาวีย์ ชาด์บะห์ร และ อัยนุ้ลฮายาต์, มัษนาวีย์ วาเม็ก และ อัซรอ และ มัษนาวีย์ คังค์บัต และ โซรค์บัต

เหล่ากวีต่างถือว่า บทกวีของอุนซุรีย์ บัลคีย์ ไร้ซึ่งความอ่อนโยน ซึ่งเป็นประเด็นที่อุนซุรีย์เอง ก็สังเกตเห็น

มัษนาวีย์ วาเม็ก และ อัซรอ คังค์บัตและ โซรค์บัต ชาด์บะห์ร และ อัยนุ้ลฮายาต์ สูญหายไปตามกาลเวลา เรื่องราวของวาเม็ก และ อัซรอ นำมาจากเรื่องราวของชาวกรีก มัษนาวีย์นี้เป็นเรื่องราวของความรักและการให้อภัย ซึ่งมาพร้อมกับความยากลำบากแม้จะประสบความสำเร็จในช่วงแรกก็ตาม ว่ากันว่า 350 บทของ วาเม็ก และ อัซรอ ถูกค้นพบโดยบังเอิญบนหน้าปกของต้นฉบับเนื่องจากความพยายามของนักเขียนชาวปากีสถาน เมาลาวีย์ มูฮัมหมัด ชาฟีอ์ อาดีบ ดูเหมือนว่าเรื่องราวของชาด์บะห์ร และ อัยนุ้ลฮายาต์ ก็เป็นภาษากรีกเช่นกัน มัษนาวีย์ นี้แปลจากภาษาเปอร์เซียเป็นภาษาอาหรับโดย อบูไรฮาน บีรูนีย์ ภายใต้ชื่อ ฮะดีษ กอซีมุ้ลซุรูด และ อัยนุ้ลฮายาต์  และอุนซุรีย์ได้แปลเป็นภาษาเปอร์เซียตามเนื้อหาภาษาอาหรับของอบูไรฮาน บีรูนีย์

การเสียชีวิตของอุนซุรีย์

ปีที่อุนซุรีย์ บัลคีย์เสียชีวิต คือปี ฮ.ศ. 431 (ค.ศ. 1039) ร่างของกวีชื่อดังคนนี้ถูกฝังในบัลค์หลังจากทำงานในวงการวรรณกรรมและวัฒนธรรมอิหร่านมานานหลายปี และทิ้งบทกวีที่มีเอกลักษณ์และล้ำค่าไว้เบื้องหลัง