ประเพณีอาชูรอในเมืองมารอเกห์ เป็นภาพสะท้อนที่สำคัญของวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของเมือง

พิธีกรรมการไว้ทุกข์ในเดือนมูฮัรรอม (เดือนแรกของปีอิสลาม) เป็นหนึ่งในลักษณะทางวัฒนธรรมทางศาสนาและชาติพันธุ์ที่มีความมั่งคั่งที่สุดของชาวอิหร่าน ในทุกมุมของอิหร่าน มีพิธีกรรมต่าง ๆ ที่สอดคล้องกับวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของชุมชนแต่ละแห่ง ซึ่งไม่มีที่ใดในภูมิภาคอื่นที่เหมือนกัน ในเมืองมารอเกห์ ซึ่งตั้งอยู่ในมณฑลอาเซอร์ไบจานตะวันออก มีพิธีกรรมเฉพาะที่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน พิธีกรรมเหล่านี้มีรากฐานมาจากประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่และแสดงถึงความรักของผู้คนต่อบุคลิกของท่านอิมามฮูเซน มีบางส่วนได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภูมิปัญญาของชาติแล้วเพื่อพยายามเผยแพร่ให้แพร่หลายที่สุด

มารอเกห์ เมืองสำคัญของมณฑล

มารอเกห์เป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองในมณฑลอาเซอร์ไบจานตะวันออก และห่างจากเมืองตับรีซซึ่งเป็นศูนย์กลางของจังหวัด 135 กิโลเมตร มารอเกห์มีความสำคัญในภูมิภาคมาตั้งแต่สมัยโบราณ มีความเจริญรุ่งเรืองตั้งแต่ในช่วงสมัยของอิลคานิด (ศตวรรษที่ 13 และ 14) เมื่อมารอเกห์เป็นเมืองหลวงของราชวงศ์นี้ ในช่วงเวลานั้นเองที่หลายๆ อนุสาวรีย์ทางประวัติศาสตร์ของเมืองนี้ถูกสร้างขึ้น อาจจะกล่าวได้ว่าในหมู่อนุสาวรีย์เหล่านี้  หอดูดาวมารอเกห์มีชื่อเสียงมากที่สุด เป็นสถานที่ที่ในยุคนั้นถือเป็นศูนย์กลางทางวิทยาศาสตร์ที่สำคัญ และเป็นที่ต้อนรับนักวิทยาศาสตร์จากนานาชาติ

เมืองนี้มีประชากรมากกว่า 175,000 คน ส่วนใหญ่เป็นมุสลิมนิกายชีอะฮ์ ดังนั้น การจัดพิธีกรรมการไว้ทุกข์ในเดือนมูฮัรรอมจึงมีรากฐานที่มั่นคงในประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของพื้นที่นี้ และสามารถถือเป็นหนึ่งในมรดกทางวัฒนธรรมที่สำคัญที่สุดของเมืองได้

จุดเริ่มต้นของการไว้ทุกข์ในเดือนมูฮัรรอม

ความสำคัญของเดือนมูฮัรรอมทำให้การเตรียมการสำหรับพิธีการไว้ทุกข์เริ่มต้นหลายวันก่อนที่เดือนนี้จะเริ่มขึ้น โดยปกติแล้ว หลังจากการจัดงานเฉลิมฉลองวันอีดเฆาะดีร ซึ่งเป็นวันครบรอบการประกาศแต่งตั้งท่านอิมามอาลี บิน อบีฏอลิบ อ.ในฐานะผู้สืบทอดตำแหน่งของท่านศาสดามูฮัมหมัด ผู้คนจะเริ่มเตรียมความพร้อมสำหรับเดือนมูฮัรรอม ไม่ว่าจะเป็นการจัดในฮูซัยนียะห์ (สถานที่ทำพิธีไว้ทุกข์)  การตั้งเต็นท์และตกแต่งถนนหนทางด้วยผ้าสีดำ เพื่อต้อนรับการมาของเดือนมูฮัรรอม

ในช่วงสิบวันแรกของเดือนมูฮัรรอม จะมีการจัดพิธีกรรมตามประเพณีหลายอย่างในเมืองนี้ ซึ่งพิธีที่สำคัญ ได้แก่ "ชาห์ฮูเซนกูยอน์" (การรำลึกถึงอิมามฮุสเซน) "อาลัมบันดอน์" (การยกธง) "วายอับบาส" (การร้องรำลึกถึงอับบาส), "เฮ็จเลห์กัรดานีดานี ท่านกอเซ็ม บิน ฮาซัน (อ.)" (การรำลึกถึงท่านกอเซ็ม) "ชัมเกิร์ดานี" (การถือคบเพลิง) และ "อัลลอฮ อัลลอฮ ฮูซัยนา วัยนา" (การร้องขานชื่อของท่านอิมามฮูเซน) ซึ่งเป็นพิธีที่สำคัญที่สุดในการไว้ทุกข์ในเมืองนี้

พิธีกรรม "ชาห์ฮูเซน กูยอน์"

พิธีกรรมนี้นอกจากจะจัดขึ้นในมารอเกห์แล้ว ยังมีการจัดในเมืองอื่น ๆ ที่พูดภาษาอาซารีอีกด้วย ในพิธีนี้ ผู้คนจะทำการไว้ทุกข์โดยการร้องตะโกนว่า "ชาห์ ฮูเซน วาย ฮุเซน" พิธีกรรมนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนในรายการมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของชาติอิหร่านเมื่อปีค.ศ.2015

พิธีกรรม "อาลัมบันดอน์"

อีกหนึ่งพิธีกรรมการไว้ทุกข์ในเดือนมูฮัรรอม ที่เมืองมารอเกห์ ซึ่งได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของชาติในปี 2011 คือ "อาลัมบันดอน์" พิธีนี้จัดขึ้นทุกปีในวันที่ 3 ของเดือนมูฮัรรอม ซึ่งเป็นวันครบรอบที่ขบวนของท่านอิมามฮูเซนถึงเมืองกัรบาลา ในพิธีนี้ ชุมชนต่าง ๆ ในมารอเกห์ เช่น เช็ลพอ, บีรูนกัลเอห์ และ ชูญาอุดเดาละห์ จะนำธงที่ประดับด้วยผ้าสีดำขึ้นสูง ในจำนวนนี้ "ธงที่ประตูเมือง" ซึ่งมีความสูงกว่า 12 เมตร ถือเป็นธงที่มีชื่อเสียงที่สุด

พิธีกรรม "วอร์อับบาส"     

ในคืนวันที่8ของเดือนมูฮัรรอม ซึ่งเป็นคืนทาซูอา (คืนก่อนวันอาชูรอ) ที่การไว้ทุกข์ส่วนใหญ่จะระลึกถึงท่านอับบาส บิน อาลี น้องชายและผู้ช่วยเหลือที่ซื่อสัตย์ของท่านอิมามฮูเซน จะมีพิธีกรรมชื่อว่า "วอ อับบาส" ในเมืองมารอเกห์ พิธีนี้เป็นการไว้ทุกข์ที่เต็มไปด้วยความเศร้าและเต็มไปด้วยอารมณ์กล้ำกลืน ซึ่งกลุ่มเล็กๆ จะมารวมตัวกันและร้องตะโกนว่า "วอ อับบาส" ก่อนที่จะตบอก เพื่อแสดงความเสียใจ

การจุดเทียนในมัสยิด 41 แห่ง

ตามข้อมูลบางประการ ในคืนอาชูรอ ท่านอิมามฮูเซนได้ตั้งเต็นท์ใหม่ 41 หลังเป็นกลยุทธ์ทางสงคราม เพื่อให้ศัตรูคิดว่ามีกองกำลังสนับสนุนมากขึ้น ดังนั้นในคืนอาชูรอ ประชาชนในมารอเกห์จะจุดเทียนใน 41 มัสยิดเก่าแก่ของเมือง และทำการรำลึกถึงความทุกข์ทรมานของท่านอิมามฮูเซน พิธีกรรมนี้ซึ่งรู้จักกันในชื่อ "ชัมเกิร์ดานี" หรือ "ชัมพอเยลอมอค์" ซึ่งได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกทางวัฒนธรรมภูมิปัญญาแห่งชาติในปี 2012

พิธีกรรม "อัลลอฮ อัลลอฮ ฮูซัยนา วายนา"

ในเช้าของวันอาชูรอ ผู้คนในมารอเกห์จะจัดพิธีกรรมไว้ทุกข์หลังจากการนมาซศุบฮ์ โดยการเดินขบวนจากฮูซัยนียะห์ ฮาจ ฆ็อฟฟาร์ ซึ่งเป็นหนึ่งในฮูซัยนียะห์ที่เก่าแก่ของเมือง พวกเขาจะสวมผ้าคลุมที่สื่อถึงเสื้อผ้าสำหรับการประกอบพิธีฮัจญ์ โดยเดินเท้าเปล่าและมีใบหน้าที่ทาไปด้วยโคลนและเถ้าถ่าน เพื่อเดินไปยังลานกลางเมือง พิธีกรรมนี้เป็นการอ้างถึงการที่อิมามฮูเซนไม่สามารถทำพิธีฮัจญ์ในปีที่ 60 ฮิจเราะห์ (ปีที่อิมามฮูเซนออกเดินทางไปเมืองกูฟะห์) และตัดสินใจเดินทางไปยังเมืองกูฟะห์ตามคำเรียกร้องของประชาชน