อับดุลฮูเซน ซัรรีนกูบ

อับดุลฮูเซน ซัรรีนกูบ (29 อิสฟัน 1844  - 24 ชะห์รีวัร 1378) เป็นนักวรรณกรรม นักประวัติศาสตร์ นักวิจารณ์วรรณกรรม นักเขียน และนักแปลร่วมสมัยที่มีชื่อเสียงของอิหร่าน ผลงานของเขาเป็นที่รู้จักในฐานะแหล่งอ้างอิงที่สำคัญในการศึกษาเกี่ยวกับเมาลาวีย์และตะเศาวุฟ  เขาเป็นหนึ่งในนักประวัติศาสตร์ที่โดดเด่นของอิหร่านและมีผลงานที่มีชื่อเสียงเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของอิหร่านตลอดจนประวัติศาสตร์ของศาสนาอิสลาม ผลงานเหล่านี้เป็นผลงานที่ขายดีที่สุดในอิหร่านเนื่องจากมีการแสดงออกทางวรรณกรรมและมหากาพย์ของประวัติศาสตร์

ซัรรีนกูบ สอนวรรณกรรมเปอร์เซีย ประวัติศาสตร์อิสลาม และประวัติศาสตร์อิหร่านที่มหาวิทยาลัยเตหะรานมานานกว่าสี่ทศวรรษ และหลังการปฏิวัติ เขาได้ทำงานร่วมกับศูนย์สารานุกรมอิสลาม อย่างเช่น มอบหนังสือและนิตยสาร 6,500 เล่มให้กับสารานุกรมอิสลาม

อับดุลฮูเซน ซัรรีนกูบ เกิดเมื่อวันที่ 29 อิสฟัน  ปี 1301 ที่เมืองบูรูเญิร  ตระกูลของเขาเดิมทีคือตระกูล คูนซอรีย์ บรรพบุรุษของเขาคือ มุลลา อาลี อักบัร คูนซอรีย์ อิศฟาฮานีย์ ซึ่งศึกษาในโรงเรียนอิศฟาฮาน และเป็นหนึ่งในลูกศิษย์ของ มูฮัมหมัด บาเก็ร ชัฟตีย์  เขาสำเร็จการศึกษาระดับพื้นฐานที่บ้านเกิดเมืองนอนของเขา เขาศึกษาต่อในระดับมัธยมศึกษาจนถึงปีที่ 5 โรงเรียนมัธยมในเมือง บูรูเญิร   หลังจากจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนมัธยมแห่งเดียวกัน  เขาก็ศึกษาต่อที่เตหะราน เขาเลือกสาขาวรรณกรรมและสำเร็จการศึกษาระดับมัธยมปลายในปี 1319 ในปีต่อมา เขากลับมาที่ บูรูเญิร และเริ่มสอนในโรงเรียนมัธยมโครามาบอด และ บูรูเญิร  ช่วงเวลานั้น เขาสอนวิชาต่างๆ ตั้งแต่ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ วรรณกรรมเปอร์เซีย จนถึงวรรณกรรมอาหรับ ปรัชญา และภาษาต่างประเทศ ในช่วงเวลาเดียวกัน หนังสือเล่มแรกของเขาชื่อ "ปรัชญา กวีนิพนธ์ หรือ ประวัติศาสตร์การพัฒนากวีนิพนธ์และกวีนิพนธ์ในอิหร่าน ซึ่งได้รับการตีพิมพ์ในบูรูเญิร

ในปี 1324 หลังจากที่เขาได้รับการจัดอันดับเป็นที่หนึ่งในการสอบเข้า "คณะวิทยาศาสตร์ที่สมเหตุสมผลและถ่ายทอดได้" และ "คณะวรรณกรรม" เขาก็เข้าเรียนในสาขากวรรณกรรมเปอร์เซียของมหาวิทยาลัยเตหะราน ในปี 1327 เขาสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีสาขาวรรณคดีเปอร์เซียด้วยอันดับ 1 และในปีต่อมา เขาได้เข้าเรียนหลักสูตรปริญญาเอกสาขาวรรณกรรมที่มหาวิทยาลัยเตหะราน ในปี 1334 เขาประสบความสำเร็จในการปกป้องวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกของเขาชื่อ ประวัติและหลักการของการวิเคราะห์กวีนิพนธ์ ซึ่งเขียนขึ้นภายใต้การดูแลของ Badiul Zaman Forozanfar ในปี 1330 ซาซัรรีนกูบได้รับเชิญให้เข้าร่วมในโครงการแปลบทความในสารานุกรมอิสลาม ร่วมกับบุคคลที่มีชื่อเสียงในยุคนั้น เช่น  มูฮัมหมัด มุอีน, พัรวีซ นาทาล คานเลรี, กุลามฮูเซน ศอดีกีย์ และอับบาส ซาร์ยอบ คูย์

เขาเริ่มต้นอาชีพของเขาในมหาวิทยาลัยเตหะรานด้วยตำแหน่งรองศาสตราจารย์ในปี 1335 และรับผิดชอบในการสอนประวัติศาสตร์อิสลาม ประวัติศาสตร์ศาสนาต่างๆ ประวัติศาสตร์เทววิทยา และประวัติศาสตร์ตะเศาวุฟในคณะวรรณกรรมและเทววิทยา  ซัรรีนกูบ ยังสอนที่ "มหาวิทยาลัยเตหะราน" และ "วิทยาลัยนาฏศิลป์" อีกด้วย ตั้งแต่ปี 1341 เป็นต้นมา เขาสอนที่มหาวิทยาลัยเตหะราน  อ็อกซ์ฟอร์ด ซอร์บอนน์  มหาวิทยาลัยในอินเดีย  ปากีสถาน และตั้งแต่ปี 1347 ถึง 1349 เขาสอนในอเมริกาในตำแหน่งศาสตราจารย์รับเชิญที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียและมหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน

ซัรรีนกูบ รู้จักกับ กามัร ออรยอน ในช่วงหลายปีที่เข้าไปที่วิทยาลัย  กามัร ออรยอนเธอให้สัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์ ญอมุ้ลญัม ในปี 1383 โดยเธออธิบายว่า พวกเขารู้จักกันมาเกือบ 9 ปีแล้ว จนกระทั่ง อับดุลฮูเซน ซัรรีนกูบ อายุ30 ปีจึงได้ขอ ออรยอน แต่งงาน  ตามที่เธอกล่าว เมื่อเธอปรึกษาเรื่องนี้กับบิดา บิดาของเธอรู้จักกับซัรรีนกูบเป็นอย่างดี และเขาเคยอ่านบทความของซัรรีนกูบ แต่เขาคิดว่าผู้เขียนบทความเหล่านั้นต้องเป็นชายอายุ 50 ปี  ออรยอน และ ซัรรีนกูบ แต่งงานกันในปี 1332 และศึกษาต่อในระดับปริญญาเอก (ซัรรีนกูบ เป็นคนแรก และ ออรยอน เป็นคนที่สองในการสอบระดับปริญญาเอก) หลังจากสำเร็จการศึกษา การเดินทางก็เริ่มขึ้น ซัรรีนกูบ และ กามัร ออรยอน ใช้ชีวิตกับภรรยาของเขาในอินเดีย ยุโรป อาหรับ และเลบานอน ซัรรีนกูบ และ กามัร ออรยอนไม่มีบุตร   อับดุลฮูเซน ซัรรีนกูบ เสียชีวิต ณ กรุงเตหะราน ในวันที่ 24 ชะห์รีวัร 1378 ขณะอายุได้ 76 ปี