เชคบะฮาอี บันทึกที่ไม่มีใครเหมือนและความจำเป็นในการฟื้นฟู

เชคบะฮาอี คือใคร

เชคบะฮาอี คือ นักวิชาการผู้ยิ่งใหญ่ของโลกอิสลาม เกิดในปี 925 ของอิหร่าน (ค.ศ. 1546) ในเมืองบาลเบคประเทศเลบานอน เมื่ออายุ 10 ขวบ เขาเดินทางไปอิหร่านกับพ่อของเขา ซึ่งเป็นบ้านเกิดของบรรพบุรุษของเขา (อิซซุดดิน ฮูเซน อามิลี) พวกเขาเลือกอยู่ที่เมืองกัซวีนซึ่งเป็นศูนย์กลางของนักวิชาการชีอะฮ์ในสมัยนั้น 

เชคบะฮาอี และบิดาของเขาเดินทางมายังอิหร่านตามคำเชิญของ ชาห์ ตะห์มาซที่1 ของราชวงศ์ซาฟาวิด เนื่องด้วยเชคบะฮาอีเป็นบุคคลที่มีความเฉลียวฉลาด เขาจึงเป็นที่สนใจของชาวเมืองกัซวีน และร่ำเรียนกับอาจารย์เช่น "อิซซุดดิน ฮูเซน อามิลี, อับดุลลอฮ์ บิน ชะฮาบุดดีน ฮูเซน ยัซดี, เมาลานา อัฟฏ็อล กอยินีย์, ฮากีม อิมาดุดดีน มะห์หมูด, อบิ้ลเฎ็ฟ มุกัดดาซีย์  และ มุลลา มูฮัมหมัด บาเก็ร ยัซดี

เขาเป็นหนึ่งในผู้นำด้านตัฟซีร  นิติศาสตร์  อุศูล  วรรณกรรม  ริญาล  ประวัติศาสตร์  ฮิกมัต  เทววิทยา, คณิตศาสตร์, ปรัชญา, การแพทย์ และวิชาการด้านอื่น ๆ ในรัชสมัยของพระเจ้าชาห์ อับบาส ซาฟาวิด เมืองหลวงของอิหร่านถูกย้ายจากกัซวีนไปยังอิสฟาฮาน 

เชคบะฮาอี ได้รับความเคารพและความใกล้ชิดเป็นพิเศษในวังเนื่องจากความเชี่ยวชาญในด้านปรัชญา ตรรกศาสตร์ และคณิตศาสตร์ พ่อของเชคบะฮาอีเสียชีวิตในปีฮ.ศ.  984 และตำแหน่งจุฬาราชมนตรีแห่งเมืองอิสฟาฮานตกเป็นของเชคบะฮาอี เชคบะฮาอี ได้รับมอบหมายกิจการศาสนา เนื่องจากเขามีทักษะด้านคณิตศาสตร์ สถาปัตยกรรม และวิศวกรรม เขาจึงสามารถ "สถาปนิกมัสยิดอิมามในอิสฟาฮาน ออกแบบรั้ว นาฬิกาแสงอาทิตย์ทางตะวันตกของมัสยิดอิมามในอิสฟาฮาน แบ่งน้ำของแม่น้ำซายันเดห์รูดในละแวกใกล้เคียงของเมือง  กำหนดทิศกิบละฮ์ของมัสยิดอิมามในระดับ 40 องศาด้านตะวันตกจากจุดทิศใต้และอาคารโกลข่าน กัรมาเบฮีย์ ซึงเป็นผลงานที่เขาทิ้งไว้

เชคบะฮาอี  เขียนหนังสือ บทความ และมีผลงานที่โดดเด่นทั้งร้อยแก้วและกลอนมากกว่า 95 เล่ม ซึ่ง "กัชกูล เชคบะฮาอี " เป็นหนึ่งในหนังสือที่สำคัญที่สุด นอกเหนือจากการเขียนแล้ว เขายังเป็นนักกวีที่มีความสามารถและบทกวีเปอร์เซียของเขาส่วนใหญ่ประกอบด้วย มัษนาวี  ฆาซัล และ รุไบยาต ในฆาซัล เขาแต่งบทกวีในรูปแบบ ของ "ฟัครุดดีน อิรากี" และ "ฮาฟิซ ชีรอซี" รุไบยาต รูปแบบของ "อบูซาอีด อบุ้ลคัยร์" และ " คอเญห์ อับดุลลอฮ อันศอรีย์" และใน มัษนาวี เขาเขียนบทกวีในรูปแบบของ เมาลาวีย์

ผลงานด้านวรรณกรรม

เชคบะฮาอี ได้เขียนบทกวีมากมายเป็นภาษาเปอร์เซียและภาษาอาหรับ ส่วนใหญ่อยู่ในหนังสือของ กัชกูล และแนวด้านรหัสยะและซูฟี  บทกวีเปอร์เซียทั้งหมดของเขา รวมถึง ฆาซัล, มัษนาวี  รุไบยาต  มัสต์ซาด และ มัคซ์ได้รับการตีพิมพ์โดย ซาอีด นะฟีซี ใน 103 หน้า เป็นครั้งแรกในปี 1316 ของอิหร่าน (ค.ศ.1937)  บทกวีอันโด่งดัง "ตะมันนอเยวิศอล" เป็นหนึ่งในบทกวีของเขาที่ชาวอิหร่านมีความทรงจำมากมายกับบทกวีนี้ด้วยเสียงของอบุ้ลฮาซัน มุคตอบอด์ บทกวีภาษาอาหรับของเขาถูกรวบรวมเป็นครั้งแรกโดยเชค มูฮัมหมัด บุตรชายของเชค โฮร์ อามิลี และได้รับการตีพิมพ์ฉบับเต็ม

เสียชีวิต

ในปี 1001 ของอิหร่าน (ค.ศ. 1622) เชคบะฮาอีผู้มีชื่อเสียงได้เสียชีวิตที่เมืองอิสฟาฮาน และร่างของเขาถูกฝังไว้ข้างๆ ฮะรัมของท่านอิมามริฎอ อ.

วันที่ 23 เมษายน ตรงกับวันที่ 3 โอร์เดเบเฮช ตามปฏิทินประจำชาติของอิหร่าน เป็นวันครบรอบ 400 ปีการเสียชีวิตของเชคบะฮาอี ตามคำแนะนำของสาธารณรัฐอิสลามแห่งอิหร่าน และด้วยกับฐานภาพทางวิชาการของนักวิชาการผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้ จึงได้รับการจดทะเบียนขึ้นใน UNESCO ในนามของฟากีฮ์ที่โดดเด่นท่านนี้