การผลิตกระจก

การผลิตกระจก

การสำรวจทางโบราณคดีพิสูจน์ให้เห็นถึงการผลิตแก้วในอิหร่านโบราณ (ในยุคอะคีเมนิด) ขวดแก้วจำนวนมากได้รับจากการขุดค้นที่วัดชากาซันบีล โดยค้นพบวัตถุแก้วจากสมัยปาร์เธียนและซัสซาเนียน สามารถกล่าวได้ว่าอุตสาหกรรมการผลิตแก้วในอิหร่านมีการพัฒนาอย่างเต็มที่ โดยใช้วิธีการผลิตสองแบบ คือ 'การเป่าในแม่พิมพ์' และ 'การเป่าโดยทั่วไป' แก้วที่เก่าแก่ที่สุดในอิหร่านมีอายุประมาณสองพันปีก่อนคริสต์ศักราช และตัวอย่างแก้วเหล่านี้มีอายุระหว่าง 2000 ถึง 1000 ปี ก่อนคริสต์ศักราช รวมถึงขวดน้ำหอม  กำไล  ชาม และเหยือก

ตั้งแต่ยุคเซลจูคจนถึงยุคมองโกล ภาชนะกระจกที่สวยงามมากมายพร้อมการตกแต่งที่หลากหลาย เช่น แบบลายดอกไม้ แบบแกะสลัก หรือมีลวดลายเพิ่มเติม ได้ถูกผลิตจากเตาหลอมกระจกในเมืองต่างๆ ของอิหร่าน

เมื่อศาสนาอิสลามเกิดขึ้น ช่างทำกระจกและกระจกสีส่วนใหญ่ในอิหร่านได้ย้ายไปยังดามัสกัสและอเลปโปในซีเรีย การผลิตกระจก นอกจากเปลี่ยนแปลงรูปแบบกระจกโดยรวมแล้ว การวาดภาพและการเขียนบนกระจกด้วยสีที่มาจากเตาหลอมและเคลือบสีต่างๆ ก็เริ่มเป็นที่นิยม และกระจกชนิดหนึ่งที่เรียกว่า 'มีนออีย์' ได้เริ่มปรากฏขึ้น ยุคเซลจูค (ศตวรรษที่ 5 และ 6 ฮิจญ์เราะห์ศักราช) ถือเป็นยุคแรกของความเจริญรุ่งเรืองในการผลิตกระจกในอิหร่าน

หลังจากนั้น เมื่อราชวงศ์ซาฟาวิดขึ้นสู่อำนาจ โรงงานผลิตกระจกได้ถูกสร้างขึ้นในอิสฟาฮานและชีราซ และศิลปินได้รับการฝึกสอนจากผู้ผลิตกระจกบางคนและผู้เชี่ยวชาญด้วย

ปัจจุบันมีตัวอย่างงานกระจกที่เป็นของอิหร่านโบราณเก็บรักษาอยู่ที่พิพิธภัณฑ์อับกินาในเตหะราน และในปัจจุบันมีโรงงานผลิตกระจกหลายแห่งในเตหะรานและเมืองอื่นๆ เช่น อิสฟาฮาน  เมมันด์ ฟาร์ส, กอมซัร์ กาชาน เป็นต้น

หนึ่งในงานหัตถกรรมของอิสฟาฮานคือ โมเสกกระจก ตั้งแต่ยุคซาฟาวิดเป็นต้นมา ในอิหร่านจะใช้โมเสกกระจกในการตกแต่งพระราชวังและอาคารสำคัญ โดยลวดลายจะมีลักษณะเป็นเรขาคณิต และแทนที่จะใช้เสาเหล็ก จะใช้โครงไม้แทน ปัจจุบันยังมีการใช้ศิลปะนี้ในการตกแต่งอาคารแบบดั้งเดิมอยู่

ขอบสีสัน ดอกไม้ นก รูปแบบหรือภาพลักษณ์ เหตุการณ์ทางศาสนา และเรื่องราวการต่อสู้ รวมถึงลวดลายมนุษย์ สัตว์ เรขาคณิต ภาพทิวทัศน์ และข้อความต่างๆ รวมถึงอักษรจากคัมภีร์อัลกุรอาน เป็นสิ่งที่ใช้ในการวาดภาพบนกระจกในอิหร่าน