วะห์ชีย์ บอฟากีย์ เป็นกวีผู้มีสำนวนที่เรียบง่ายและจริงใจ

อิหร่านเป็นดินแดนแห่งวัฒนธรรมและศิลปะ นักเขียนและกวีชื่อดังที่พูดภาษาเปอร์เซีย เช่น เฟร์โดว์ซี  ฮาฟิซ  ซะอ์ดีย์  คัยยาม และโมลานา เป็นที่รู้จักทั่วโลกและผลงานของพวกเขาได้ดึงดูดความสนใจจากผู้คนทั่วโลก แต่บางทีชื่อเสียงของบุคคลเหล่านี้อาจยิ่งใหญ่เกินไปจนทำให้ทำให้คนอื่นๆ ในวงการวรรณกรรมเปอร์เซียถูกมองข้าม ขณะที่จริงๆ แล้ว วรรณกรรมเปอร์เซียไม่ได้จำกัดอยู่แค่บุคคลไม่กี่คน วะห์ชีย์ บอฟากีย์ คือหนึ่งในบุคคลที่ผลงานและบทกวีของเขามีความลึกซึ้งและมีคุณค่า แต่บางทีเขาอาจจะไม่เป็นที่รู้จักในระดับโลกเท่ากับคนอื่นๆ

วะห์ชีย์ บอฟากีย์คือใคร

โมลานา กามาลุดดีน มูฮัมหมัด กวีที่มีชื่อเสียงของอิหร่าน เกิดในปี ค.ศ. 1532 ที่เมืองบอฟ์ก ซึ่งปัจจุบันตั้งอยู่ในภาคตะวันออกของมณฑลยัซด์ ในช่วงเวลาที่เขาใช้ชีวิตนั้น เกิดขึ้นในช่วงที่การปกครองของราชวงศ์ซาฟาวีย์กำลังรุ่งเรือง กษัตริย์ที่ครองราชย์ในช่วงเวลานั้นคือ ชาห์ทาฮ์มาส์บ ซาฟาวีย์, ชาห์อิสมาอีลที่ 2 และชาห์มูฮัมหมัดคุดาบันเดห์

ตามข้อมูลบางแหล่งกล่าวถึง วะห์ชีย์ ว่า วะห์ชีย์ เป็นนามปากกาของพี่ชายของกามาลุดดีน มูฮัมหมัด (กามาลุดดีนเป็นชื่อจริงของเขา) ซึ่งพี่ชายของเขามีชื่อเสียงมาก เมื่อพี่ชายเสียชีวิต กามาลุดดีน  จึงเลือกใช้นามปากกาของพี่ชายเพื่อให้เกียรติ

และทำให้ชื่อของเขามีความเป็นอมตะ เมื่อกามาลุดดีน  ใช้คำว่า "วะห์ชีย์" ในบทกวีของเขา เขามักจะยกย่องและสรรเสริญพี่ชายของเขา ซึ่งพี่ชายของเขาก็เป็นครูคนแรกที่สอนเขาเกี่ยวกับวรรณกรรม

กามาลุดดีน หลังจากเรียนรู้วิชาพื้นฐานแล้วได้เดินทางไปยังเมืองยัซด์และกาชาน เพื่อศึกษาต่อ และเขาเคยอาศัยอยู่ที่กาชานระยะหนึ่ง ก่อนจะเดินทางไปอินเดียผ่านทางท่าเรือฮอร์มูซ เขาใช้ชีวิตช่วงสุดท้ายในเมืองยัซด์หรือเคิร์มาน และเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1583  โดยคาดว่าเขาเสียชีวิตจากไข้สูง

ปัจจุบันที่เมืองยัซด์มีอนุสาวรีย์และสุสานของเขาที่สร้างขึ้นในปี 1977 ซึ่งตั้งอยู่ในย่านพิรอโบจ์ และบ้านของเขาที่เมืองยัซด์ก็ยังมีอยู่จนถึงทุกวันนี้

ผลงานและคุณลักษณะของวะห์ชีย์ บอฟากีย์
นักกวีต่างใช้ศิลปะการประพันธ์ของตนเพื่อแสวงหาความร่ำรวยและชื่อเสียง แต่วะห์ชีย์แทนที่จะแสวงหาความร่ำรวย กลับมุ่งเน้นไปที่การแสดงความรู้สึกและความคิดของเขา สิ่งที่ทำให้วะห์ชีย์ บอฟากีย์เป็นเอกลักษณ์ในประวัติศาสตร์วรรณคดีเปอร์เซียคือสไตล์การแสดงออกของเขา วะห์ชีย์ พยายามหลีกเลี่ยงการใช้วรรณกรรมที่ยากและเทคนิคของกวีในยุคนั้น พูดด้วยภาษาที่เรียบง่ายและจริงใจ การหลีกเลี่ยงการใช้คำศัพท์ที่ซับซ้อนและคำอาหรับ ซึ่งในช่วงเวลานั้นถือเป็นการโอ้อวดหรือการแสดงตนในหมู่กวี ถือเป็นอีกหนึ่งคุณลักษณะของบทกวีของวะห์ชีย์

ในประวัติศาสตร์วรรณคดีเปอร์เซีย  วะห์ชีย์ บอฟากีย์ ถือเป็นกวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโรงเรียนวุกูอ์ ความเรียบง่ายและการหลีกเลี่ยงการเกินจริงหรือเทคนิคทางกวี รวมถึงการใช้สำนวนทั่วไป ถือเป็นหนึ่งในคุณลักษณะของโรงเรียนวรรณคดีนี้

วะห์ชีย์ ในมัษนาวีย์ของเขาได้นำรูปแบบการเขียนของเนซอมีย์กวีชาวเปอร์เซีย  เช่นเดียวกับในบทกวีประเภทกาซัล ที่เขานำรูปแบบของนักกวีในอดีตมาใช้ และได้ให้เกียรติแก่บทกวีเหล่านั้น ถึงกระนั้น การใช้รูปแบบเหล่านี้ก็ไม่ได้ทำให้

ความคิดสร้างสรรค์ของเขาถูกบดบังหรือทำให้ความใหม่หรือความสดใหม่ในคำพูดของเขาจางหายไป ลักษณะเฉพาะนี้ทำให้ในช่วงเวลาต่อมา กวีหลายคนให้ความสนใจและขานรับบทกวีของวะห์ชีย์อย่างมาก

วะห์ชีย์ ได้ประพันธ์บทกวีในหลายรูปแบบ เช่น กาซัล รุไบยาต ทัรกีบบันด์ กอซีเดห์ และมัษนาวีย์  ผลงานที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาคือมัษนาวีย์ "ชีรีนและฟัรฮัด" ซึ่งยังไม่เสร็จสมบูรณ์เนื่องจากเขาเสียชีวิตก่อน ต่อมาในหลายศตวรรษหลังจากนั้น ได้รับการเติมเต็มโดยกวีชื่อ "เวซอล์ ชีรอซีย์" นอกจากนี้ยังมีมัษนาวีย์ อื่นๆ เช่น "เค็ลเดเบรีน" และ "นาเซ็ร และ มันซูร" เป็นผลงานของเขาด้วย

คอลเลกชันบทกวีของวะห์ชีย์ มีทั้งหมด 9,076 บท ประกอบด้วย 395 กาซัล  43 กอซีเดห์ และบทกวีในรูปแบบอื่นๆนอกจากนี้ยังมีจดหมายของวะห์ชีย์ ที่เขาเขียนด้วยภาษาที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกถึงคนรักของเขา จดหมายฉบับนี้ถือเป็นงานเขียนในรูปแบบนวนิยายที่เขียนด้วยภาษาที่มีความลึกซึ้งและทรงพลัง ซึ่งเป็นผลงานเขียนแบบนวนิยายชิ้นเดียวของเขา ซึ่งตอนนี้ถูกเก็บรักษาอยู่ในคอลเลกชันหนังสือที่ห้องสมุดมุลก์ในกรุงเตหะราน

วันวะห์ชีย์ บอฟากีย์ ในปฏิทินอิหร่าน

วันที่ 9 ตุลาคม ได้ถูกกำหนดให้เป็นวันรำลึกถึงวะห์ชีย์ บอฟากีย์ ในปฏิทินของอิหร่าน